Akıllardan silinmeyecek bir filmin – Nefes – unutulmaz repliğidir.

“Sen uyursan” der Komutan filmde askerlerine, “herkes ölür”.

Konu spor olunca, tabi ki ölüm her şeyden uzak olsun. Olmalı da.

Ama Fenerbahçeliysen ve pek de iyi gitmiyorsa her şey, yaşanmış sayılmaz o günler.

• “Bugün camianın bir değişime ihtiyacı var”,
• “İnsan faktöründe yaptığınız sayısız hatayı görünce, harcanan 100 milyonlarca Euro’ya rağmen neden istenilen başarıların gelmediğini, neden evdeki hesapların çarşıda heba edildiğini daha iyi anlayacağınızı sanıyorum”,
• “Terranao isimli takımı hiç tanımayan kişiye tüm yetkileri verdik. Onun da ne yaptığı ortada”,
• “Transferler o kadar gecikiyor ki takım sezona hazır başlayamıyor”.

16.092.

Bunca oy, bunlar bir daha olmasın diye verilmişti. Umuttu gönüllerdeki, karanlık günlerin biteceği, güneşin doğacağı inancıyla hissedilen…

Ama evdeki hesap?

En basit haliyle takım stoper, ön libero, sol bek ve forvet transferini hala bitirmedi bugün itibariyle. İlk maça 3 gün var.

Ali Başkanım…

Bu sene şampiyon olmak zorundayız.

Bu gerçek, eminim ki her sabah gözlerinizi açtığınızda en çok sizin aklınıza geliyordur.

Gelmeli de.

Ortalama bir Avrupa ülkesinden daha fazla nüfusa sahip bir gücü yönetmenin kolay olmadığını o 2 Haziran sabahı anlamıştınız zaten.

Ersun Hocam…

2013 – 2014 sezonunun açılış maçında, 2-0’dan Konya deplasmanında 3-2 yenildiğimiz maçın sonunda söylediğin; “Biz şampiyon olacağız, bizden sonraki sıralama rakiplerimizin arasında geçecek” ruhun lazım bize. Her ne kadar eksikler tamam olandan fazla olsa da.

Çubuklular…

Taşıdığınız forma, sadece 112 yıllık şanlı mazisi olan bir forma değil, aynı zamanda İngiliz İşgal Kuvvetlerine meydan okuyan; ülkenin can derdine düştüğünde, tüm varlığıyla yollara düşen; tüm kurumları ya “aldatılmış” ya da bil fiil işgal edilmişken terör örgütlerine tek başına direnen bir ruhun sembolüdür.

O forma, “ben de Fenerbahçeliyim” diyen ölümsüz adamın gönlündeki formadır.

Bu ruh, rakibi de, hakemi de, VAR’ı da, eyyamı da, perde arkasından oynanan oyunları da yenmek zorundadır.

12 Numara…

Alın yazımızdır adeta 17’ye karşı 1 olmak.

Unutma! Bu sezon da farklı olmayacak. Biz 1 olursak her şeyimizle, ancak o zaman Nisanlar bayram olacak. Önce bizler inanacağız, çubuklular bizim için maçları alacak.

Ulu çınarı varedenler…

Başkanıyla, yönetimiyle, teknik ekibi, takımı ve tabi ki 12 numarasıyla, hepinizi, hepimiz…

Kazanmak zorunda olduğumuz bir sezondayız.

Bahane yok. Yağmur yok, çamur yok, hakemiydi, VAR’ıydı, eyyamıydı, TFF’siydi, Comolli’siydi yok.

Bu yıl 29’un yılı. Biz istersek bunun önünde hiçbir engel yok.

En başa dönersek…

Uyursanız, Çubukluya hayat yok.