Yani, yeniden başlat… Tüm Fenerbahçelilerin aklından geçen, ellerinde sihirli bir değnek olsa karabasan gibi geçen bu sezon için yapmak isteyecekleri yegane şey. Ne yazık ki bu bir bilgisayar oyunu değil, yeniden başlatamıyorsunuz, hile kullanamıyorsunuz ya da oyunu kapatıp başka bir oyuna geçemiyorsunuz. Hayatın ta kendisi… İçinde olması son 4 aydır keyifli ya da eğlenceli olmasa da tamamen gerçek. Aynı zamanda da, bu kabus günleri geçirecek gerçek çözümler bekliyor.
Tribünlerde asılı duran, benim de çok sevdiğim bir söz var; ‘Sevgi, eylem gerektirir!” diye. Taraftarların yeni başkanlarından beklediği buydu bir süredir. Son şampiyonluğu Kadıköy’e nisanda getiren kişiye duydukları sevgi sebebiyle, hem sosyal medyada hem de gerçek dünyada eylemlerini yaptılar ama karşılık bulmadı. Şimdi haklı çıkmanın üzüntüsüyle bir haftayı daha geçirmek zorundalar. Değil sezon arasını yarını bekleyecek sabrı kalmadı sarı lacivertlilerin.
Gerçekçi değil belki… Yine de kafasında; “Ben olsam Fenerbahçe’nin başında, 14 maçta 14 puan yine toplardık!”, diye düşünmeyen taraftar ya futbolu sevmiyordur ya Fenerbahçe’yi. Bir başka açıdan bakarsak, rakip kaleye atılan 20 şutla maçı kazanamıyorsanız, ya top sevmiyordur sizi ya tanrı.
Fenerbahçe son yıllardaki en düşük kanat etkinliğiyle oynuyor haftalardır. Sahip olunan oyuncu profili bu durumu iyileştirmeye yardımcı olmuyor. Üzerine geniş alanda oynamaya müsait olmayan sahadaki kadroyla birleşince yine tatsız bir İstanbul akşamını geride bıraktı çubuklular. Kasımpaşa’nın stoperlere baskı kuran oyunu, fazla şans tanımadı Fenerbahçe’ye. Rakibini pasla ya da fizik gücüyle kendi sahasına doğru itemedi sarı lacivertliler. Oyunu rakip sahada oynamayı başaramayınca da, hızlı oyunculara sahip olmadığından, geniş alanda oyun hakimiyetini kaybetme defosu daha fazla ortaya çıkıyor çubukluların. Bu durumu düzeltecek saha içi önlem almamasına rağmen, rakip bekten Slimani’de olmayan bitiricilikle gelen ikramla devre arasına önde girmeyi başardılar.
Şaşırtıcı olansa, beklenenin aksine kötü başladığı ikinci yarıda Kasımpaşa’nın golü bulmasıydı. Daha akıllıca kontra atak setleri oynayabilseler, Kadıköy’den, rakip taraftarlardan gelen alkışlarla ayrılırlardı. Biraz beceriksizlik, biraz da yorgunluk engel oldu ama takdirleri kazanmaya devam ettikleri bir gerçek
Artık kabul etmemiz gerek ki Erwin Hoca takımını yaşatmayı başardı ama iyileştirme konusunda etkisiz kalıyor. Delici kanat bindirmeleri ya da orta sahada seri pas noktaları oluşturmada sınıfı geçtikleri söylenemez. Valbuena ve Ekici’den gelecek bireysel gösteri ya da performansa endeksli olarak hücum girişimleri oluyor. Alan kaymaları o kadar başarısız ki, göstermelik gelen ön alan baskısını kıran her takım özellikle Jailson da olmadığında bomboş kalan orta sahayı fethederek oyuna hemen hükmediyor. Akın sürekliliği sağlanamadığından sürekli bir ileri-geri koşma hali ortaya çıkıyor. Valbuena Ayew Slimanı gibi isimler bu koş koş oyunda fizik yapıları uygun olmadığından etkili olamıyor. Bu bir kısır döngü haline geldi. Ne yazık ki bu oyuncu grubuyla bulunabilecek çözüm fazlasıyla riskli bir oyun şablonu barındıracağı için, şimdiye kadar takdir görmedi ama nihayetinde ortaya çıkan tablo alınacak riskten daha vahim oldu.
Belki bir Restart tuşu yok ellerinde ancak bu duruma katlanmak zorunda da değil Fenerbahçeliler. Bir an önce unutmak istedikleri bir sezon yasıyorlar. O kadar kötü bir ruh halindeler ki tek bir isim bile onları biraz gülümsetmeye yeter. Başkanları onları bir kez daha dinlemezse, alınacak her kötü sonuç kendisine yazılmaya başlanacak artık. Belki bu arada Kovolli’le ilgili de tasarruf gelebilir. Hayatın merkezindeki bu kriz, ekonomik krizden daha mühim görülüyor elbet ama tasarrufa da kimse hayır demez !
Emre Cilvez
